برآورد اثرات کلان اقتصادی مصرف سوختهای فسیلی و کاهش انتشار دیاکسید کربن در اقتصاد ایران

هدف این مقاله برآورد تجربی اثرات کلان اقتصادی مصرف سوختهای فسیلی و انتشار دی اکسید کربن مربوط به آن به منظور تخمین هزینه های کلی سیاست های کاهش انتشار دیاکسید کربن است. بههمین منظور با استفاده از روش خودرگرسیون برداری، کششهای بلندمدت متغیرهای کلان اقتصادی نظیر تولید، سرمایه گذاری و اشتغال  نسبت به انواع مختلف سوخت های فسیلی محاسبه شده است. از آنجا که انتشار دیاکسید کربن با مقدار مصرف سوختهای فسیلی ارتباط دارد، با استفاده از کششهای محاسبه شده و میزان تغییرات نهایی متغیرهای کلان اقتصادی، هزینه اقتصادی یا زیان رفاهی بالقوه سیاست های کاهش انتشار دیاکسید کربن محاسبه شده است . نتایج این تحقیق نشان میدهد که مصرف انرژی در بلندمدت بر تولید، سرمایه گذاری، اشتغال و بهره وری نیروی کار اثر مثبت دارد و کشش بلندمدت تولید، ،26/ سرمایه گذاری ثابت ناخالص و اشتغال نسبت به مصرف انرژی بهترتیب 0 02 است. افزایش یک میلیون تن مصرف انرژی کل در بلندمدت / 22/1 و 0 9 میلیارد ریال، سرمایهگذاری / سبب تغییر تولید ناخالص داخلی به میزان 323 1میلیارد ریال و اشتغال به میزان 550 شغل / ثابت ناخالص به میزان 216 خواهد شد. هزینه اقتصادی (زیان رفاهی بالقوه) کاهش هر تن انتشار 9 میلیون ریال / دی اکسید کربن برای مصرف انرژی بهصورت کلی معادل 78 برآورد شده و کم ترین هزینه انتشار مربوط به مصرف گاز است. بنابراین سیاست های چرخش مصرف سایر سوخت های فسیلی به گاز دارای کم ترین هزینه اقتصادی یا زیان رفاهی بالقوه است. نتایج تحقیق ه مچنین نشان میدهد که بهدلیل وابستگی شدید اقتصاد ایران به مصرف سوختهای فسیلی، هزینه اقتصادی یا زیان اقتصادی بالقوه برای کاهش انتشار دیاکسید کربن بسیار بالاتر از سایر کشورها و متوسط جهانی است. در این زمینه، هدفگذاری کاهش 1 و /9 ،0/ انتشار دیاکسید کربن بهمیزان 25،10 و 50 درصد، بهترتیب کاهش 7 3/9 درصدی رشد اقتصادی به صورت بالقوه را به دنبال خواهد داشت